La Voz de Galicia – 29 de septiembre, 2023 →
Ás veces, pola noitiña, xúntanse varias persoas arredor do contedor de lixo do supermercado da rúa Hudson. Veñen con mochilas, bolsas de viaxe, carriños da compra. Rebuscan e rebuscan, e sempre atopan cousas. Supoño que o que atopan son os alimentos que xa non serven para ser vendidos, pero que probablemente estean en perfecto estado. Supoño que a súa situación é complexa, pois cada día a vida está máis cara nunha cidade que xa nunca foi barata. Supoño moitas cousas, e probablemente as miñas conxecturas sexan simplemente iso. Esas persoas que recollen comida no contedor quizais teñan a mesma idade ca min, non hai nada que nos diferencie, levamos incluso a mesma roupa: unha camiseta e unhas mallas…
Hoxe é o Día Internacional de Concienciación sobre a Perda e o Desperdicio de Alimentos. Segundo a FAO, a Organización das Nacións Unidas para a Alimentación e a Agricultura, no ano 2022 houbo unha media de 735 millóns de persoas que padeceron fame. E aproximadamente «o 13 % dos alimentos producidos pérdense entre a colleita e a venda», e «o 17 % da produción total de alimentos desperdíciase nos fogares, na restauración e no comercio polo miúdo».
É complexo pensar como as dúas cousas pasan á vez, como a fame e o desperdicio conviven no mesmo mundo, nos mesmos lugares. As contradicións que somos capaces de crear e recrear os seres humanos non deixan nunca de sorprenderme: somos capaces de loitar pola vida, pero tamén de matar; somos capaces de loitar polos nosos dereitos, pero tamén de acabar con eles. Somos unha contradición continua. E namentres, o prezo da vida, da comida, é xa case imposible de pagar. E nós non podemos facer nada para cambialo…
