Infinitas

La Voz de Galicia – 12 de marzo, 2021 →

Cristina PatoNon sei se é porque agora somos máis sensibles, ou se está relacionado coa importancia de atopar referentes para os diferentes xeitos de existir na sociedade. O caso é que hoxe é máis fácil que hai dez anos atopar información sobre unha realidade que non é a túa, ou sobre as experiencias dun personaxe cunha historia de vida tan relevante coma a súa obra.

Esta semana, buscando un documental sobre a vida da pintora Ángeles Santos, caín, de casualidade, nun documental sobre Carmen Laforet no que se falaba da súa relación coa súa existencia como escritora. E como Nada é unha desas novelas que marcou a miña adolescencia (e hei de confesar que non sabía moito da vida da muller que narrou as emocións que eu pensaba que ninguén máis sentía), decidín aparcar por un momentiño a Ángeles Santos… O caso é que nun momento do documental, a hispanista (e biógrafa da autora) Roberta Johnson comentaba unha das frases que lle dicía a escritora: «Tes que perdoarte tódolos días»… E durante un intre quedei pensando nesa frase, e no bonito que sería poder ter a alguén que nola diga cando non deamos saído de onde estamos, e na idea de que esa sensibilidade da que falaba antes, esa idea dos referentes, podería definirse no contexto desa mesma frase…

A historia non escrita está chea de relatos de vidas non contadas. Mirando á miña biblioteca reflexiono sobre o complexo que tivo que ser para tantas autoras chegar a publicar as historias que querían contar. E mirando para a miña nai, penso sobre o complexo que tivo que ser guiarnos a través dun mundo que non contaba con ela. Vexo unha vontade infinita. E síntome en débeda con todas elas. Por infinitas.

Deja una respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada.

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.