La Voz de Galicia – 13 de agosto, 2021 →
Fíxoseme tarde, e non me gusta conducir de noite, pero nestas noites de verán o ceo está máis bonito ca nunca. Ou polo menos iso pensei eu cando, conducindo no medio do rural ourensán, vía ese fío luminoso da lúa crecente e tódalas estrelas posibles que brillaban ao seu redor. «Beleza infinita», murmurei. Pero de súpeto collín medo (pásame ás veces cando conduzo de noite), e decidín acender a radio para ver se así conseguía afastar eses pensamentos que non sempre dou controlado. E nese momento, nunha entrevista de Lara Hermoso para a RNE, falaba a escritora e profesora Anna Caballé sobre a beleza moral, sobre a capacidade de aprender da dor, sobre a posibilidade de embelecer o noso interior e sobre Concepción Arenal.
Entón quedei matinando sobre o difícil que é hoxe atopar o silencio necesario para nutrir a beleza interior. E tiven que apagar a radio porque nese momento veume unha idea marabillosa para unha columna. Mesmo me veu a frase perfecta acerca de aprender dos erros, de aprender a crecer, de aprender onde está a beleza. Mais non son das que poden facer dúas cousas á vez cando conducen, así que fun repetindo a frase na miña cabeza, coa esperanza de non esquecela e poder anotala ao chegar a casa. Seguín conducindo, pero nesoutro cruce escuro o medo absurdo volveu a aparecer, así que acendín a radio de novo. A entrevista xa rematara, mais a radio cumpriu a súa función: acompañada e entretida cheguei ben a casa.
Non recuperei a frase máxica, a que daría pé a unha columna fermosa. Pero a idea aínda está aí, buscando como saír. Só necesito un pouco de silencio (social e mental) para ver se a logro nutrir: a frase e a beleza interior.
Ms. Pato,
I should have sent a fanboy (though I’m of your mother’s generation) letter earlier.I have been reading and enjoying your columns for a year now. I have shared your insight with pals. I have quoted you in my own column and last month cited you — my “favorite eclectic Galician bagpiper” — in a column pointing out that cultures have been interacting with each other forever. What “precious” people call “cultural appropriation” is really “cultural appreciation.”
I write to offer a way to preserve such insights as you say you lost on Inner Beauty while driving. Convert those thoughts into song lyrics! Then just keep singing them until you get home. As a young man, I lived 30-40 minutes away from my best friends. I wrote many songs while driving. Today, I use my treadmill similarly though, of course, I can stop it intermittently and jot down my thoughts — or put lyrics to the eight chords I know.
Thank you for the peaceful sanity that share with us each week.
Gary Edmondson
Duncan, Oklahoma