La Voz de Galicia – 2 de xullo, 2021 →
A escritora Rosa Montero dicía nunha entrevista publicada hai algún tempo, que «a alegría (…) pódese fomentar cun exercicio de pensamento, cun exercicio de intentar vivir o momento». Falaba dentro do contexto relacionado coa publicación da súa novela La buena suerte, unha obra sobre o ben e o mal, na que tamén reflexiona sobre a idea de que «a alegría é un hábito».
Non sei se vos pasou a vos tamén, pero durante este ano foime máis difícil ca nunca poder estar no presente, nese «intentar vivir o momento» do que falaba Montero. Ao parar a miña actividade habitual, ao ter máis tempo para matinar, de súpeto apareceu o pasado para lembrarme tódalas cousas que fixen mal. E ao asumir a meditada decisión de cambiar radicalmente o rumbo da miña vida, de súpeto apareceu o futuro para lembrarme tódalas cousas que poden saír mal neste novo capítulo. E así, sen querelo, entre o pasado e o futuro, desaparéceme o presente case tódolos días.
Recuperalo precisa dedicación absoluta, e estou traballando niso. Pois tamén precisa tempo, tempo presente; no que sexamos conscientes do que temos arredor de nós, das cousas miúdas e aparentemente insignificantes que nos alegran a existencia acotío. E é que non é fácil aceptar que o único que hai seguro nesta vida, é este fermoso anaco de tempo no que estamos agora mesmo, ese que non queremos aceptar coma único e especial, ese que se nos escapa mentres miramos o móbil…
Quizais teña razón Rosa Montero, niso de que a alegría é un hábito; e se cadra vou intentar practicala acotío para ver se así son capaz de volver ao presente. Xa que, como dicía Marco Aurelio, «a felicidade depende da calidade dos teus pensamentos”…
