La Voz de Galicia – 24 de Novembro, 2017 →
Cedeulle o asento no metro, el tería uns trinta anos e ela máis de setenta. Cando sentou, cun sorriso fermoso e xenuíno, a muller deulle as grazas; dez segundos despois repetiu o xesto e a palabra, e así unhas vinte veces até que el chegou á súa parada e saíu do tren, e ela quedou alí sentada co mesmo sorriso co que sentara. A escena era tan entrañable como triste. As demencias nas grandes cidades son se cadra máis crueis, pero o xesto de ceder o asento e o acto de dar as grazas seguido fixeron que sen querelo me emocionase por esa mestura de tenrura, tristura e alegría.
Non sei cando chegou o Black Friday a Galicia; camiñando por Santiago e por Ourense esta semana, vía as ofertas de descontos nos comercios e pensei: «adoptamos esta celebración consumista, pero non adoptamos o xoves que a precede, o día de acción de grazas». As razóns do Black Friday son do máis diverso, pero o feito de que celebremos a festa dos descontos deixando pasar a festa do agradecemento fai que unha se cuestione que é o que fai que unhas tradicións transcendan e outras non. O valor da adquisición de tanxibles sobre a ausencia da celebración dos valores intanxibles
Recordo un par de estudos publicados no Xornal de Psicoloxía Social sobre o impacto da amabilidade na percepción da felicidade; Cicerón dicía que «non hai deber máis necesario que o de dar as grazas». E para min, ese momento de amabilidade e agradecemento en bucle que vivín no metro, fixo que durante uns días eu tamén compartira amabilidade e gratitude de xeito desmesurado. O resultado do meu estudo comigo mesma: unha sensación satisfactoria de contribuír ao contaxio das emocións positivas. Un graíño máis de felicidade.